نشستی که به دلم ننشست!

پیش پُستار:

جا دارد ابتدا به همه مخاطبان عزیزم سلامی عرض کنم، چه آنهایی که در مدت عدم حضور بنده آمدند و چه آنهایی که نیامدند.

راستش را بخواهید امروز اتفاقی و یهویی تصمیم گرفتم سری به وبلاگ خاک خورده "سفره صبحانه" بزنم. مطلبی را که یک هفته‌ای است در گلویم مانده بنویسم و به یک شکلی استارت مجددی برای آغازی دیگر بزنم. در این مدت غیبت طولانی، البته سرم به برخی شبکه‌های اجتماعی گرم بوده و هست. اما به نظرم هیچکدام جای وبلاگ را در فضای مجازی نمی‌گیرد. هرچند می‌دانم خیلی از شما دوستان عزیز با این نظر بنده کاملاً مخالفید اما من هم برای خودم دلایل خاص و محکمی دارم. بگذریم، موضوع این پست اساساً چیز دیگری است.

مدتی است نهاد کتابخانه‌های عمومی طرحی ملی را در دست اجرا دارد تحت عنوان طرح "نشست کتابخوان" یا به قول دوست و همکار عزیزمان در روابط عمومی نهاد، "نشست کتاب‌خوان". (با تأکید ویژه بر جدانویسی کتاب و خوان که البته با این تعبیر، این نشست‌ها سفره‌ای هستند پر از کتاب برای اهالی مطالعه!)